دفاع از امنیت در ارتفاع پایین: یک تحلیل جامع از فناوری ضد هواپیماهای بدون سرنشین

با رشد انفجاری صنعت هواپیماهای بدون سرنشین، کاربردهای آن در زمینه های تجاری، سرگرمی و سایر زمینه ها به طور فزاینده ای گسترش یافته است.چالش های امنیتی همراه با آن را نمی توان نادیده گرفتاز عکاسی هوایی غیرقانونی و جاسوسی تجاری تا حملات مخرب احتمالی،هواپیماهای بدون سرنشین به یک مسئله امنیتی فوری تبدیل شده اند که نیاز به راه حل دارد و فناوری ضد هواپیماهای بدون سرنشین به عنوان پاسخ به آن ظهور کرده است..

برای مقابله با خطرات امنیتی و حریم خصوصی ناشی از استفاده گسترده از هواپیماهای بدون سرنشین، یک سیستم هماهنگ از محصولات ضد هواپیماهای بدون سرنشین ضروری است.یک راه حل یکپارچه که ترکیبی از چندین فناوری است به عنوان یک سیستم ضد هواپیماهای بدون سرنشین شناخته می شودمفهوم اصلی آن "شناخت - شناسایی - خنثی سازی" است که پاسخ به تهدیدات بدون سرنشین را به موقع و موثر تضمین می کند.

تمام اقدامات مقابله ای با درک دقیق تهدید آغاز می شود. سیستم های مدرن ضد هواپیماهای بدون سرنشین به طور معمول چندین فناوری تشخیص را برای تشکیل یک شبکه دفاعی نامرئی ادغام می کنند.

• تشخیص فرکانس رادیویی (RF): این یکی از رایج ترین و موثرترین روش های تشخیص است.این سیستم می تواند به سرعت مکان هواپیما بدون سرنشین را پیدا کند و حتی مدل آن و موقعیت کنترل کننده را شناسایی کند..

• تشخیص رادار: رادارها که به طور خاص برای اهداف کم ارتفاع، حرکت آهسته و کوچک طراحی شده اند، می توانند در طول ساعت، هواپیماهای بدون سرنشین را در یک منطقه بزرگ شناسایی و ردیابی کنند.تحت تاثیر شرایط آب و هوا یا نور نیست.

• تشخیص الکترو اپتیکال (EO): دوربین های با وضوح بالا و تصاویر حرارتی مادون قرمز تایید بصری را ارائه می دهند. به خصوص در شب یا در آب و هوای سخت،تصویربرداری حرارتی مادون قرمز می تواند به وضوح علامت گرما از یک هواپیما بدون سرنشین را تشخیص دهد.

• تشخیص صوتی: مجموعه های میکروفون با حساسیت بالا امضای صوتی منحصر به فرد پروپلرهای هواپیماهای بدون سرنشین را نظارت می کنند و اطلاعات اضافی را به سیستم ارائه می دهند.

این تکنولوژی ها همدیگر را تکمیل می کنند و تضمین می کنند که هیچ هواپیما بدون سرنشین نمی تواند از تشخیص فرار کند.

هنگامی که یک هواپیمای بدون سرنشین به عنوان یک تهدید شناسایی می شود، سیستم بلافاصله اقدامات "کشتن نرم" را فعال می کند، که معمولا در سناریوهای غیرنظامی و تجاری مورد استفاده قرار می گیرد.این روش بدون سرنشین ها را از طریق روش های غیر فیزیکی غیرفعال می کند.از آسیب های جانبی که ممکن است در اثر تصادف رخ دهد جلوگیری می کند.

• اختلال فرکانس رادیویی: سیستم سیگنال های اختلال قدرت بالا را برای قطع ارتباط بین هواپیما بدون سرنشین و کنترل کننده آن منتشر می کند.معمولاً از پروتکل های پیش تعیین شده پیروی می کند تا به طور خودکار به نقطه پروازش برگردد یا فرود اضطراری انجام دهد، اجازه می دهد تا خنثی شدن امن.

• جعلی سازی سیگنال ناوبری: این شامل جعلی کردن سیگنال های ناوبری هواپیما بدون سرنشین (مانند GPS یا Beidou) یا انتقال سیگنال های نادرست است که مانع از دستیابی هواپیما بدون سرنشین به موقعیت دقیق می شود..این باعث می شود که هواپیما از مسیر خود منحرف شود، در جای خود قرار گیرد یا کنترل را به دلیل شکست ناوبری از دست دهد.

هدف این فناوری ها حل تهدیدات "به صورت صلح آمیز" است و راه حل های مورد علاقه برای مکان هایی مانند فرودگاه ها، زندان ها و رویدادهای بزرگ است.

برای سناریوهای نظامی یا تهدید شدید، تخریب فیزیکی یک گزینه ضروری است.

• ضبط شبکه بازرسی: هواپیماهای بدون سرنشین تخصصی می توانند یک شبکه بزرگ را به طور مستقیم برای گرفتن هواپیماهای بدون سرنشین بازرسی کنند. این روش هواپیماهای بدون سرنشین را سالم نگه می دارد.تسهیل جمع آوری و تجزیه و تحلیل شواهد.

• سلاح های لیزری با انرژی بالا: یک روش جدید و بسیار موثر. پرتوهای لیزری با انرژی بالا می توانند بلافاصله از اجزای کلیدی یک هواپیمای بدون سرنشین عبور کنند و باعث سقوط آن شوند.با هزینه های عملیاتی نسبتا کم.

• سلاح های انرژی هدایت شده: این سلاح ها از مایکروویو یا پالس های الکترومغناطیسی با انرژی بالا استفاده می کنند تا تجهیزات الکترونیکی داخل هواپیما را به طور مستقیم از بین ببرند و آن را کاملا غیرفعال کنند.

تهدیدات امنیتی و حریم خصوصی ناشی از هواپیماهای بدون سرنشین به طور فزاینده ای پیچیده و متنوع می شوند و تقاضای بیشتری برای فناوری ضد هواپیماهای بدون سرنشین دارند.شرکت ها می توانند توانایی های تشخیص و مقابله را افزایش دهند، ارائه پشتیبانی فنی برای مبارزه با تهدیدات آینده هواپیماهای بدون سرنشین و حفاظت از فضای هوایی.